Από αλλού ξεκίνησα κι αλλού με έβγαλε. Ήθελα να αναλύσω την κωλοδουλειά που κάνω, και σκέφτηκα ότι οι γυναίκες την παλεύουν περισσότερο. Ίσως να το αναλύσω στο μέλλον. Μια πρόχειρη ανάλυση που κάνω τώρα αυτή τη στιγμή στο γόνατο και με μεγάλη δόση επιστημονικοφάνειας είναι η εξής.
Τα αρχέτυπα πρότυπα της ζευγαρωτής οικογένειας (που έλεγε κι ο μπαρμπα-Ένγκελς) είναι:
Α) Ο άντρας αγρότης, αγράμματος λόγω συνθηκών, τσακισμένος από το χωράφι και τον ήλιο, με τα χέρια σκαμμένα από τη δουλειά. Στάνταρ αξεσουάρ, το μαχαίρι (για διάφορους λόγους) κι έχει την φυσική ικανότητα να μπορεί να πιει 5 νταμιτζάνες τσίπουρο (τσίπρο) και να μένει νηφάλιος και να μην πέφτει από το μπουλάρι (μπλάρ’). Η γυναίκα του, σχεδόν το ίδιο με τον άντρα, με το επιπλέον φορτίο του νοικοκυριού. Ουσιαστική διαφορά; Η γυναίκα είχε βυζιά. Μόνο. Αν και μετά από πολλά χρόνια οι διαφορές αμβλύνονταν και εξαλείφονταν. Απαραίτητο αξεσουάρ, το τσεμπέρι. Μυστική ιδιότητα, η κατασκευή πίτας με οποιοδήποτε υλικό. Το αντρόγυνο μαζί στη δουλειά. Προοπτικές εξέλιξης; Νυχτερινή επιδρομή για μετακίνηση των συνόρων με το γειτονικό χωράφι. Σε 4000 χρόνια θα είχαν γίνει τσιφλικάδες, αν ο γείτονας δεν έκανε ακριβώς το ίδιο. Τυπικά αντρικά ονόματα: Γιάννος, Βάιος, Σταύρος, Τάσιος, Χριστόφορος, Νάσιος και επικό το Αστραπόγιαννος. Γυναικεία: Σπυριδούλα, Αγόρω, Βαΐτσα, Μαχούλα και επικό το Αστέρω.
Β) Ο άντρας δυνατός, εργάτης, δουλευτής, μπρατσαράς, ξυρισμένος με μουστάκι και βαριά χειρωνακτική εργασία σε εργοστάσιο. Φοράει πουκάμισο μόνο άσπρο και μόνο την Κυριακή. Έχει τελειώσει δημοτικό αλλά δεν ξέρει να βράσει ούτε αυγό. Απεργεί. Για την υποκατηγορία «οικοδόμος» υπάρχει η μυστική δυνατότητα να φτιάχνουν καπέλα με υλικά που δεν βάζει ο νους, όπως εφημερίδες, μαντήλια κτλ. Η γυναίκα κι αυτή εργάτρια. Φοράει πάντα φούστα. Θα μπορούσε να είχε τελειώσει το δημοτικό, αλλά με σημερινά δεδομένα θα ήταν σαν να είχε κάνει διδακτορικό. Δεν χρειάζεται, γυναίκα είναι. Κύριο χαρακτηριστικό είναι η απουσία προσωπικότητας και κύρια οικιακή εργασία το μαγείρεμα. Στάνταρ αξεσουάρ το δάκρυ. Παρά το πολύ κλάμα, που έχει λιώσει μάτια έχει την ικανότητα να ράβει αντρικές κάλτσες υπο το ημίφως λάμπας (τις παλιακές, ξέρετε, με φωτιστικό πετρέλαιο) και να σιδερώνει με σίδερο που ζεσταίνεται με κάρβουνα. Επίσης μυστική ιδιότητα, το πακετάρισμα ενός πλήρους γεύματος αποτελούμενο από ψωμί, τυρί, ντομάτα και ελιές σε μαντήλι ειδικής πλέξης, χωρίς διαρροές και χωρίς μετακίνηση των συστατικών τροφών. Τυπικά αντρικά ονόματα: Γιάννης, Μήτσος, Κωστής, Νικόλας, Αλέκος και επικό το Γιακουμής. Τυπικά γυναικεία: Μαρία και Ελένη, μόνο. Επικό, το Σούλα.
Γ) Ο άντρας στις παρυφές του μικροαστισμού, έχει τελειώσει το γυμνάσιο (εξατάξιο) και είναι υπάλληλος γραφείου. Επειδή δεν γυρνάει σπίτι του μουτζουρωμένος και δεν χειρίζεται μηχανήματα, αλλά μολύβι, νομίζει ο μαλάκας ότι δεν είναι εργάτης. Γλύφει το αφεντικό κι αυτός τον καλοβλέπει για γαμπρό (αν είναι ανύπαντρος), και συνεχιστή της αυτοκατορίας εισαγωγών καπακιών χέστρας την οποία ξεκίνησε μόνος του από το μηδέν (και σφάζοντας τα χωραφάκια που απέκτησε στην κατοχή με αμφιλεγόμενους τρόπους). Συνήθως ο άντρας είναι πιασμένος στη μέση, από τις υποκλίσεις στο αφεντικό και το κατσιό στη σκληρή καρέκλα. Φοράει πάντα κουστούμι και δεν απεργεί. Must αξεσουάρη η μιζέρια, τα γυαλιά μυωπίας και αυτές οι περίεργες μαύρες θήκες – προστατευτικά για τα μανίκια. Μυστική ιδιότητα, να μεταφέρει 600 κιλά λογιστικά βιβλία με τρόπο που να του εμποδίζουν την οπτική επαφή με οτιδήποτε, και παρόλα αυτά να μην πέφτει. Η γυναίκα φυσικά δεν δουλεύει, έχει τελειώσει το δημοτικό και έχει προίκα το διαμέρισμα που μένουν. Έχει φουσκωτό μαλλί και επιτελικό ρόλο στο νοικοκυριό, για το οποίο υπάρχει δούλα* με την κλασική στολή. Του πρήζει τα παπάρια ότι είναι αχαΐρευτος και ότι δεν βγάζει αρκετά λεφτά για να μπορεί η ίδια να χαρτοπαίζει. Φοράει φόρεμα από την ώρα που σηκώνεται μέχρι το βράδυ. Στάνταρ αξεσουάρ, οι καρακάξες αντιπαθητικές φίλες της, συνήθως σύζυγοι των συναδέλφων του άντρα που μαζεύονται και κουτσομπολευουν. Μυστική ιδιότητα η ανικανότητα να φτιάξει έναν σωστό ελληνικό καφέ για τον άντρα της. Τυπικά αντρικά ονόματα: Δημήτρης, Αλέξης, Αντρέας, Βύρων και επικό το Αντωνάκης. Γυναικεία: Φώφη, Μήτση, Ρίκα, Πίτσα, με επικό το Αλίκη.
*Πλήν εξαιρετικών περιπτώσεων, η δούλα είναι στον προθάλαμο της δεύτερης κατηγορίας, προορίζεται για εργάτρια, και ο μελλοντικός άντρας της, που προορίζεται για εργάτης ή οδηγός, είναι φαντάρος εκείνη την εποχή και ξεροσταλιάζει έξω από το σπίτι περιμένοντας την όταν έχει ρεπό. Επικό όνομα το Τασία.
Δ) Υπάρχει και η κατηγορία «αστός». Σε αυτή την περίπτωση ο άντρας είναι πλούσιος ή γιος πλούσιου, έχει γραφείο εισαγωγών, μεσιτικό, και στην καλύτερη περίπτωση εργοστάσιο. Καπνίζει πούρα, έχει κοιλιά και ακριβό αμάξι με σωφέρ. Μένει σε μονοκατοικία στην Κηφησιά. Είναι άνθρωπος της πιάτσας, ή έχει σπουδάσει στο εξωτερικό. Του κάνουνε τεμενάδες υπουργοί και βουλευτές, όπως και οι χαρτογιακάδες εργαζόμενοί του. Απαραίτητο αξεσουάρ, ο έμπιστος ξεπουλημένος γλοιώδης ρουφιάνος – δεξί χέρι. Μυστική ιδιότητα, αυτή που έχουν οι περισσότεροι κεφαλαιοκράτες, να βγάζουν απίστευτα λεφτά χωρίς να κάνουν σχεδόν τίποτα παραπάνω από το να υπογράφουν. Η γυναίκα του είναι γόνος αστικής επίσης οικογένειας, ξανθιά, πολύ νεότερή του. Καταναλώνει τζάμπα το οξυγόνο αυτού του κόσμου, μην προσφέρωντας τίποτα. Φοράει ρόμπες με φτερά φασιανού και καπνίζει τσιγάρο με αυτή τη λεπτή πίπα που έχουν οι καμπαρετζούδες. Must αξεσουάρ, τραπουλόχαρτα, αφού χαρτοπαίζει, συχνά με τη συνοδεία του συζύγου. Μυστική ιδιότητα δεν έχει, εκτός του ότι είναι πλούσια. Τυπικά ονόματα κεφαλαιοκρατών: Αλκιβιάδης, Τζών, Νεόφυτος, Λεονάρδος, επικό το Αριστοτέλης. Τυπικά γυναικεία ονόματα: Λίζα, Τζένη, Μαρίνα, με επικό το Έρρικα.
Υπάρχουν βέβαια και πολλές υποκατηγορίες αλλά αν τις έγραφα, θα ήταν τόσο μεγάλο το κείμενο που δεν θα το διάβαζε κανένας. Τώρα μπορώ να έχω την αυταπάτη οτι θα το διαβάσει και κανένας άλλος εκτός απο τον eimaityxeros που είναι και γαμώ τα παιδιά....
